Początki parafii w Marcyporębie
Pierwsze zapisy o parafii pw. św. Marcina w Marcyporębie pochodzą z 1335 r., a dotyczą składanego świętopietrza.
Historia wsi i kościoła związana jest z rycerskim rodem Radwanitów. Założycielem wsi był Marek Radwanita herbu Radwan. Do dzisiaj istnieje na terenie parafii miejsce zwane jako „Zamczysko”, gdzie był gród, stanowiący gniazdo rodowe Radwanitów. W okresie reformacji w latach (1575-1615) kościół zamieniono na zbór kalwiński. Po powtórnym przejęciu przez katolików, kościół ponownie konsekrowano.
Obecna świątynia jest prawdopodobnie trzecim Kościołem powstałym w tym miejscu. Wybudowana została w stylu gotyckim z drewna modrzewiowego w latach 1670-1672. Kościół zaliczany jest do tzw. gotyckich kościołów drewnianych o czym świadczą rozwiązania architektoniczne, takie jak: trójboczne zamknięcie prezbiterium, wysmukłość bryły, półkoliste zakończenie okien i drzwi, półkolisty wykrój tęczy. Wokół kościoła znajdował się cmentarz parafialny, a pozostałością po nim jest grobowiec rodziny Baumów, dziedziców Kopytówki posadowiony po zachodniej stronie kościoła.
Staraniom ks. Eugeniusza Łudzika w latach 1976-1983r. kościół poddano gruntownemu remontowi. Świątynia została powiększona w kierunku zachodnim o okazałą kruchtę z wieżą. Wymieniono dach. Remontowi poddano też murowaną dzwonnicę z 1830 r.
Lata późniejsze obfitowały w szereg remontów. Fundament kościoła obłożono kamieniem oraz teren przyległy został ogrodzony parkanem nawiązującym do charakteru świątyni. Obecnie ukształtowana świątynia tworzy pewien niespotykany klimat drewnianego wiejskiego kościółka, w którym historia i sakrum przenikają się nawzajem.
Sakrum naszej świątyni to więcej niż standardy ogólnie przyjęte. W tym miejscu trzeba niewątpliwie wskazać na pochodzenie cudami słynącego obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej (Matki Bożej Płaczącej). Obraz pochodzi z Kopytówki wchodzącej w skład parafii Marcyporęba. Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej nim został umieszczony w klasztorze w Kalwarii Zebrzydowskiej znajdował się w drewnianym dworze w Kopytówce, należącym do Stanisława z Brzezia Paszkowskiego. W dniu 3 maja1641 r. miało miejsce cudowne objawienie krwawych łez na wizerunku Matki Bożej, stąd pierwsza nazwa obrazu to Matka Boża Płacząca. Obraz przez hrabiego Paszkowskiego został podarowany do kalwaryjskiego klasztoru Ojców Bernardynów, gdzie od wieków darzony jest kultem religijnym. W pobliżu miejsca, gdzie znajdował się dawny dwór Paszkowskich miejscowa rodzina z Kopytówki ufundowała w 1909r. przydrożną figurę Matki Bożej Kalwaryjskiej. Wydarzenie sprzed wieków upamiętnia też kapliczka z 2002 r. Na tablicy fundacyjnej czytamy: Na pamiątkę pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Kalwarii Zebrzydowskiej do Matki Boskiej Kalwaryjskiej, który to obraz pochodzi ze wsi Kopytówka. Pod Twoją obronę uciekamy się – Miej w swojej opiece całą parafię Marcyporęba.
W ramach wizyt duszpasterskich w latach 60. i 70. XX w. parafię odwiedzał jako biskup krakowski ks. kard. Karol Wojtyła. Z parafią związane są od 1954 r. siostry zakonne ze Zgromadzenia Najświętszej Rodziny z Nazaretu, które mają tutaj swój dom zakonny. W ramach swojej posługi duszpasterskiej prowadzą katechizację w pobliskich szkołach oraz prowadzą przedszkole .
Współcześnie parafia obejmuje miejscowości: Marcyporębę, Kopytówkę, oraz część Nowych Dworów. Do lat 80. XX w. do parafii należała jeszcze Brzeźnica i Stanisław Górny.
W parafii tradycyjnie od wieków odbywają się dwa odpusty w lipcu z okazji święta Matki Bożej Szkaplerznej i w listopadzie ku czci św. Marcina.
